Małopolska Pamięta

Małopolska Pamięta (LO im. Jana Matejki)
Uczniowie z Wieliczki przyjechali do Oświęcimia pod opieką Moniki Wójcik-Pawełczak i Jarosława Pluty.

Co zapamiętam z wizyty w miejscu pamięci Auschwitz?

Patrycja (17 lat): Zapamiętam, że nie możemy mówić „prawdziwy Polak” i dzielić ludzi pod względem wyglądu. My wszyscy tworzymy jeden naród, gdzie każdy zasługuje na szacunek. Wystarczy słowo, aby zacząć wojnę.

Róża (17 lat): Zobaczyłam, jak okropnie byli traktowani więźniowie. (…) Wiem, że może to dziwnie brzmi, ale w niektórych miejscach czułam strach i chciałam uciec. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym przeżyć w takich warunkach.

Ola (17 lat): Auschwitz jest dla mnie miejscem Zagłady, miejscem ludobójstwa. Miejscem, który każdy przynajmniej raz w życiu powinien zobaczyć. Zapamiętałam cytat, w którym było powiedziane, że jeżeli wydarzyło się to raz, to drugi też może. (…)

Anna (17 lat): Z pobytu najbardziej zapamiętam uczucia, jakie towarzyszyły mi podczas zwiedzania obozu. Ciężko mi nawet nazwać to słowami. Chodzenie po ziemi, na której pozostała krew tylu ludzi, gdzie miały miejsce takie nieprawdopodobne zbrodnie, zdecydowanie zmusza mnie do refleksji nad przeszłością, moim własnym życiem, jak i przyszłością. Uświadomiłam sobie jak ulotne może być życie i jak łatwo inni ludzie mogą mieć na nie wpływ.
Pobyt tutaj zmienił moje podeście do wielu kwestii.

Kinga (17 lat): Jak łatwo w Auschwitz Niemcy „bawili się” w Boga decydując o tym, kto może żyć, a kto na to nie zasługuje. Zobaczyłam tam napis: „Kto nie pamięta historii skazany jest na jej ponowne przeżycie”. Nie należy nienawidzić, ale trzeba pamiętać.

Julia (17 lat): Byłam tu już po raz trzeci i za każdym razem, gdy tu przyjeżdżam, przytłacza mnie skala bestialstwa i cierpienia. Ważne było dla mnie przypomnienie, że każdy bez względu na rasę, kolor skóry czy przekonanie, zasługuje na szacunek i godne traktowanie – wszyscy jesteśmy równi. KL Auschwitz przypomina, do czego prowadzi załamanie tej zasady

Wiktoria (17 lat): Zapamiętam niewyobrażalny ogrom tragedii (…). Zarówno ludzie, którzy zginęli, jak i ci, którzy przetrwali obóz, niezaprzeczalnie doświadczyli tam piekła na ziemi. (…) Najbardziej przemawiają do mnie historie pojedynczych osób.

Łukasz (17 lat): Ważne było dla mnie to, że miało to miejsce w Polsce i dokonywało się m.in. na Polakach. W sercu zostanie mi myśl, że historia może się powtórzyć i nawet może być gorzej. Przed przyjazdem nie wiedziałem, że Einstein był Żydem i uciekł do Ameryki, dzięki czemu przeżył.

Magdalena (17 lat): Auschwitz pozostanie dla mnie miejscem , które opuścił Bóg. Każe wypowiedziane tu słowo pozostanie w mojej głowie na długo, tak samo jak każde ze zdjęć, które widziałam. Emocje towarzyszyły mi tam na każdym kroku. Był też strach, bo historia lubi się powtarzać.

Julia (17 lat): Wstrząsające były dla mnie informacje, w jak okrutny sposób zabijano ludzi, jak ich głodzono, jak robiono na nich eksperymenty. Wciąż nie umiem sobie wyobrazić, że tak nieludzkie postępowanie miało miejsce. Dzięki przyjazdowi tu przybliżone mi zostało to, jak łatwo ludzie ulegają propagandzie.

Eryk (17 lat): Przerażający był widok baraków, w których mieszkali więźniowie w Birkenau. W sercu pozostanie mi szczególnie widok zdjęć więźniów, którzy zginęli z powodu swej narodowości.

Przemysław (17 lat): Byłem w Auschwitz 2 lata temu, ale teraz bardziej to przeżyłem. Najbardziej zapamiętam teren obozu i znajdujące się tam bloki.

Patrycja (17 lat): Tortury jakie ludzie przezywali w Auschwitz są nie do wyobrażenia. Przyjeżdżając w to miejsce i słysząc te historie w zupełnie inny sposób patrzymy na świat. Mając przed oczyma budynki, przedmioty należące do ofiar czyli dowody na to, co się tu wydarzyło musimy pamiętać, że trzeba znać historię Auschwitz i mieć świadomość, że historia lubi się powtarzać.

Jessica (17 lat): Porównywanie naszych codziennych problemów z tym, co było udziałem więźniów obozu uświadamia nam ich błahość. W sercu zostanie mi pamięć o niewinnie zamordowanych ludziach. Przed przyjazdem tutaj nie wiedziałem, że ludzie również na innych kontynentach posuwali się do tak okrutnych czynów.

Dominika (16 lat): Zapamiętam to, że tak wielu niewinnych ludzi, dzieci zostało zamordowanych. Nie wiem, jak można czynić drugiemu człowiekowi taką krzywdę. Czy sprawcy nie zastanawiali się nigdy, co by było, jakby to ich spotkało. Znęcali się nad dziećmi, chociaż mieli swoje, które kochali.

Maks (16 lat): Najbardziej zapamiętam, że Niemcy byli tak zniszczonym narodem, że jednocześnie potrafili wyrządzić innym ludziom, tak wielką krzywdę, a potem żyć normalnie w swoich rodzinach.

Maciek (17 lat): Historia Auschwitz pokazuje do czego prowadzi idea wyższości rasowej, pokazuje także do jakie rzeczy jest zdolny człowiek. Auschwitz jest cmentarzem i miejscem pamięci, o którym powinniśmy wiedzieć, aby nie dopuścić do takich sytuacji w przyszłości. Opowiadając tę historię możemy sprawić, że śmierć ofiar nie jest bezcelowa, możemy wyciągnąć z niej wnioski, potraktować ją jako lekcję, bo mimo wszystko człowiek uczy się przede wszystkim na swoich błędach.

Karolina (17 lat): Najbardziej mną wstrząsnęły wypowiedzi niemieckich żołnierzy. Mówili, że zabijali z obojętnością. To jest dla mnie niepojęte, jak można zabić kogoś z zimnym sercem. (…) Zabić kogoś, kto ci nic nie zrobił, a jego jedynym przewinieniem była przynależność do danej narodowości, jest nieludzkie.

Zofia (17 lat): Zwiedzanie obozu koncentracyjnego w Auschwitz było dla mnie głębokim przeżyciem. Nie mogę sobie wyobrazić, co czuły małe dzieci przebywające w takim miejscu. Najbardziej zapamiętam wstrząsający widok obozu i warunki, w których mieszkali ludzie (…).

Kacper (17 lat): Widok ubranek dziecięcych i niemowlęcych oraz kompletny brak skruchy u sprawców oburza i skłania do refleksji. Refleksji, której tematem jest bezduszność, zatwardziałość, brak litości i szacunku. Przedmiotowe traktowanie ludzi, którzy różnili się jedynie wyglądem czy wiarą i cała ta pogarda są przerażające. Jeszcze gorszą i straszniejszą sprawą jest brak wyciągania wniosków przez świat, w którym wciąż dochodzi do ludobójstw

Katarzyna (17 lat): Wizyta w Auschwitz i Birkenau była dla mnie poruszająca i ważna. Myślę, że w moim sercu na zawsze zostanie pamięć o ludziach, którzy zginęli w tym miejscu i świadomość tego, ile krwi zostało przelanej na ziemi oświęcimskiej.

Gabrysia (17 lat): Zapamiętam przede wszystkim historie opowiedziane tutaj o ludziach, którzy zginęli bez żadnego powodu. Ważne było dla mnie to, że mogłam dowiedzieć się wielu istotnych rzeczy, o których wcześniej nie słyszałam. W moim sercu zostaną chyba najbardziej pamięć o dzieciach, które były mordowane niezależnie od wieku.

Klaudia (17 lat): Najbardziej zapamiętam to, ilu ludzi zginęło w Auschwitz i jak bardzo cierpieli, jak człowiek może być okrutny dla drugiego, do czego jest zdolny.

Magdalena (17 lat): Pobyt tutaj jest dla mnie ważny, ponieważ moja rodzina ucierpiała podczas wojny. Czuję, że muszę dowiedzieć się jak najwięcej. Jestem patriotką, Polką. Moim zdaniem każdy Polak powinien znać prawdę dotyczącą Auschwitz, każdy powinien dowiedzieć się, co tak naprawdę się wydarzyło. Jest to ważne, ponieważ dziś ludzie nie wiedzą, co się wtedy działo (…). Dla mnie ważna jest postawa Św. Maksymiliana Kolbe, jest to szczególny święty, ponieważ związany z moją rodziną. Daje nam prawdziwy przykład, jak MY powinniśmy postępować.

Paulina (17 lat): Z pobytu w Auschwitz zapamiętam wygląd obozu i rzeczy, jakie tam się działy. Ważne było dla mnie dowiedzenie się o historiach ofiar oraz zobaczenie wszystkich tych rzeczy, które po nich zostały. W moim sercu na pewno zostanie obraz Auschwitz.