FACEBOOK...
MENU...
małopolska pamieta

Małopolska Pamięta (XVI LO w Krakowie)
Z młodzieżą z przyjechali do Oświęcimia Krystyna Król i Grzegorz Siwor.

 

Co zapamiętam z wizyty w Auschwitz i Oświęcimiu?

Adrian (18 lat): Wojna to nie tylko sprzęt i żołnierze. Wojna wchodzi w każda część ludzkiego życia. Nie ważne czy jesteśmy pisarzami, robotnikami czy rolnikami

Natalia (17 lat): Auschwitz szokuje i przeraża. Przyjeżdżając tutaj człowiek uczy się TOLERANCJI. Niestety wielu z nas jej dziś brakuje.

Kamila (18 lat): Pomimo, że byłam już wcześniej w Auschwitz, dopiero teraz dotarło do mnie, co tak naprawdę się tutaj wydarzyło. Jest to miejsce, gdzie wiele osób zginęło – za nic. Przyjazd tutaj jest dla mnie bardzo ważny i na długo zostanie w moim sercu (może na zawsze). Zmieniło się moje patrzenie na świat.

Paulina (16 lat): Dowiedziałam się, że Auschwitz to nie Oświęcim, a Oświęcim to nie Auschwitz.

Anna (16 lat): Dowiedziałam się, że ludzie pod wpływem innych, mogą stać się maszynami do zabijania. (…) Trzeba chodzić na wybory i słuchać, co mówią przyszli rządzący, gdyż Hitler został wybrany w demokratycznych wyborach.

Iwona (16 lat): Dowiedziałam się, jak trudne było życie w czasie wojny i jakie piekło musieli przechodzić więźniowie obozów koncentracyjnych.

Ola (16 lat): Najbardziej zapamiętam historie pojedynczych osób w Auschwitz. Za to trafiali do obozu. Jak tam żyli. Co ich spotykało. W moim sercu zostaną wszyscy ci biedni ludzie, a zwłaszcza dzieci.

Kacper (17 lat): Zapamiętam wszystko, co zobaczyłem w obozie koncentracyjnym, a przede wszystkim komory gazowe.

Julia (16 lat): Zapamiętam fotografie małych, niewinnych dzieci. Zadałam sobie pytanie: DLACZEGO?

Tomek (17 lat): Diaboliczny pragmatyzm. Machinalność w dokonywaniu mordu, jakby chodziło faktycznie o pozbywanie się robactwa. Kim byli ludzie, którzy się tego dopuścili?

Agata (17 lat): Za pierwszym razem kiedy byłam w Auschwitz słuchałam bardzo uważnie. Teraz informacje się powtórzyły, ale nadal czuję ten sam ból. Próbuję postawić się na miejscu tych ludzi, ale nie potrafię. Najbardziej poruszył mnie blok dziecięcy, ale także zgromadzone buty i włosy.

Kamil (17 lat): Nie wiedziałem, jak bardzo ludzie tutaj cierpieli i jak bardzo przytłaczający jest widok włosów ludzkich, butów, okularów…

Gabriela (17 lat): Zapamiętam wszystkie przedmioty, które pozostały po więźniach oraz to, jak łatwo poddać drugiego człowieka manipulacji.

Bartosz (17 lat): Co zostanie w moim sercu? To, że nawet w tak strasznych czasach byli ludzi gotowi na poświęcenie dla dobra innych.

Karolina (17 lat): Zapamiętam to, że nadzieja potrafi przytrzymać kogoś przy życiu. Nie warto się poddawać.

Zuza (17 lat): Najbardziej zapamiętam widok ogromu obozu, gdzie miała miejsce Zagłada oraz zdjęcia ludzi wyzwolonych z obozu. W sercu zostanie współczucie dla ofiar.

Adam (19 lat): Po czymś takim jak Auschwitz ludzie rozumieją, że trzeba zrobić wszystko, żeby się to nie powtórzyło.

Marek (19 lat): Człowiek jest dzikim zwierzęciem, które może sprawić reszcie ból.

Julia (16 lat): Dzięki warsztatom dotarło do mnie jak Polska była wielonarodowym krajem, a teraz „zamknęliśmy się” na innych.

Magdalena (16 lat): Najbardziej druzgocącą wiadomością było dla mnie to, że ludzie dostawali miskę zupy z prochami ludzkimi. To całe miejsce wypełnione jest bólem i cierpieniem.

Dominika (17 lat): W celi głodowej poczułam  ból i współczucie.

Marcin (18 lat): Wizyta w Auschwitz pokazała mi jak radykalność może zmieść z powierzchni, coś co było normalne.

Aleksandra (16 lat): Zapamiętam słowa Hitlera, który powtarzał, że nie akceptuje rasy żydowskiej i że ludność ta powinna być zabita. A przecież wszyscy jesteśmy równi.

Anonim (17 lat): Zapamiętam to, że miasto Oświęcim ma długą bolesna historię, chociaż jest też „uśmiechnięte”, szczęśliwe z przyjaznymi ludźmi. Doceniam to, jak bardzo silni musieli być ludzie, którzy przeżyli Auschwitz. Ważne jest to, aby nikt nie zapomniał, co wydarzyło się w tym miejscu.

Najnowsze w galerii...
Partnerzy OIPC...
  • Międzynarodowy Dom Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu