Małopolska Pamięta
Małopolska Pamięta (ZST im. I. Mościckiego w Tarnowie)
Z uczniami przyjechali: Marzena Gawron i Sławomir Skowron
Co zapamiętam z wizyty w Miejscu Pamięci Auschwitz?
Dominika (16 lat): Pierwszy raz w Muzeum byłam, gdy miałam 13 lat i nie wszystko jeszcze wtedy rozumiałam. Teraz rozumiem więcej. Dowiedziałam się też, że mój pradziadek był w obozie i udało mu się uciec. Z tego powodu przeżyłam całą historię opowiedzianą w obozie dużo bardziej. To miejsce będzie dla mnie zawsze ważne, ponieważ jest przeszłością mojej rodziny i mojego kraju.
Patryk (18 lat): Zdecydowanie w pamięci zostanie mi widok włosów ludzi. Ten widok poruszył mnie. Ludzie zostali odarci ze swojej godności. Płakałem całą noc, ponieważ nie mogłem się otrząsnąć. Myślałem, jak wielki strach musiały przeżyć tam dzieci. Jedyne, co podniosło mnie na duchu to historia o Maksymilianie Kolbe, który oddał życie za drugiego człowieka.
Michał (16 lat): Przed przyjazdem do Auschwitz nie wiedziałem zbyt wiele. Najbardziej zapamiętam wygląd budynków w Auschwitz. Jednak będę również pamiętał o mieście - o Oświęcimiu. Będę już inaczej patrzył na to miejsce.
Kamila (16 lat): pobyt tutaj wzbudził we mnie wielkie emocje. Zwiedzając rampę w Brzezince powiedziałam do dziewczyn: „ jakie to jest smutne, okropne, że my - wolni ludzie idziemy teraz drogą, na której tyle krwi zostało wylanej i tak wielu ludzi zostało zabitych”. W mojej pamięci głęboko zapada los dzieci. Niewinne i bezbronne. Ważny jest dla mnie szacunek do tego miejsca. Uświadomiłam sobie, że ogromnym szczęściem jest życie w wolnym kraju i bycie wolnym człowiekiem.
Magda (16 lat): Zapadły mi w pamięć historie tych więźniów Auschwitz, którzy mimo strasznych warunków nie poddawali się i mieli nadzieję, że uda im się odzyskać wolność. Podziwiam tych ludzi, gdyż nie wiem jak sama bym się zachował w takiej sytuacji. Każdy powinien odwiedzić to miejsce, aby sobie uświadomić, jak okrutne rzeczy się tam działy.
Arleta (17 lat): Pobyt tutaj wzbudza pewne refleksje, daje do myślenia. Obecnie większość ludzi ma dobre warunki do życia, a więźniowie nie mieli. Walczyli oni o każdy dzień swojego życia. Większości się to nie udawało. Dlatego trzeba doceniać to, co się dziś ma.
Eugeniusz ( 18 lat): W Auschwitz najbardziej zapamiętałam jak traktowano ludzi, jak ich bito, poniżano. Dawano im znoszone, brudne i śmierdzące ubrania. Najbardziej bestialskim zachowaniem wobec uwięzionych tam ludzi było zabijanie rodziny na oczach ich bliskich.
W sercu zostanie mi wszystko, co zobaczyłem i usłyszałem o ludziach, którzy cierpieli za nasza ojczyznę
Basia (16 lat): Zapamiętam tragiczne historie ludzi, którzy byli w Auschwitz. W moim sercu zostanie to, jak rodziny się o siebie troszczyły. Jak inni wstawiali się za innych, żeby nie musieli umierać.
Sara (16 lat): Zapamiętam to, jak wyglądał obóz Auschwitz i historie pojedynczych ludzi. Dowiedziałam się, że była w tym obozie moja dalsza ciocia, która w nim zmarła. Zapamiętam również to, że były rodziny, które mimo ryzyka, pomagały i ukrywały Żydów. Wiele z nich zostało za to zabitych.
Arek (18 lat): Zapamiętam ilość rzeczy, które obrazują to, ilu ludzi było w obozie. Ludzi, którzy tam cierpieli oraz ginęli.
Michał ( 16 lat): Najbardziej zostanie we mnie widok ściętych ludzkich włosów oraz warunki w jakich mieszkali więźniowie.
Adrian (16 lat): Dla mnie wszystko było ważne i wszystko zostanie w moim sercu.
Szymon (16 lat): Wszystko było dla mnie ważne
Sebastian (17 lat): Zapamiętam to, w jak okrutny sposób byli traktowani więźniowie Auschwitz
Szymek (16 lat): Zapamiętam opowieści i miejsca przedstawiające los niewyobrażalnej ilości osób zabitych przez niezwykle okrutnych nazistów. Ważne dla mnie było uhonorowanie losu zabitych w Auschwitz. Podczas warsztatów dowiedziałem się o kompletnie dla mnie nieznanej masakrze w Afryce w latach 90.
Bartek (16 lat): Wizyty w tym miejscu nie da się zapomnieć. Jest to wielkie przeżycie. Gdy dojedzie się na to miejsce i zobaczy się ogromną przestrzeń tego obozu, daje to dużo do myślenia.
Szymon (16 lat): W sercu pozostanie pamięć o cierpieniu niewinnych ludzi
Antonino (18 lat): Ważne było dla mnie zwiedzanie miasta. Auschwitz to nie Oświęcim.
Mateusz (17 lat): Dowiedziałem się, że ludzie przez propagandę często zapominają o drugim człowieku. Ważne dla mnie jest zachowanie pamięci o osobach, które zginęły w niemieckich obozach koncentracyjnych.
Szymon (17 lat): Najbardziej poruszyło mnie przejście przez bramę z napisem „Arbeit macht Frei”. Zdałem sobie wtedy sprawę, ze wchodzę w miejsce, gdzie kilkadziesiąt lat temu ludzie przeżyli piekło na ziemi.
Kacper (17 lat): Zwiedzanie Muzeum było dla mnie niesamowitym przeżyciem. Doświadczenie tego miejsca i zobaczenie go na własne oczy zapadnie w mojej pamięci.
Emilia ( 16 lat): Przerażająca była myśl i świadomość, że idę drogami, którymi kiedyś chodzili ludzie traktowani gorzej niż zwierzęta, że byli tam mordowani. Ważne było dla mnie zapamiętanie tych miejsc, wydarzeń, przeżyć więźniów. Bycie tutaj pozwoliło mi poznać tą okrutną przeszłość.
Dominika (16 lat): Zdałam sobie sprawę, jak bardzo cierpieli ludzi podczas II wojny światowej. Ludzie tracili wszystko – majątek, rodzinę osobiście nie wiem, co bym zrobiła, gdyby coś takiego się przydarzyło mi. Podziwiam osoby, które walczyły o niepodległość, abyśmy teraz byli wolni.
Mateusz (17 lat): Ważna jest dla mnie pamięć dla ludzi, którzy zginęli w imię ojczyzny i wyznań.
Daria (17 lat): Moja refleksja brzmi: po co to wszystko? W jakim celu? Nie znalazłam odpowiedzi, która mnie satysfakcjonuje i odpowiada w 100 procentach na te pytania. Co czuli ludzie, którzy przyczynili się do tragedii w Auschwitz?
Wiktoria (16 lat): Zapamiętam, że Auschwitz to miejsce śmierci wielu niewinnych ludzi. Ważnym elementem było zobaczenie w jakich warunkach żyli tutaj ludzie - w tym jeden z członków mojej rodziny. W moim sercu pozostanie pamięć o tym miejscu.
Marcel (16 lat): Zapamiętam warunki, w jakich żyli więźniowie, ich losy, kary, które otrzymywali za błahostki.
