FACEBOOK...
MENU...
Wadowice

Małopolska Pamięta (I LO im. Marcina Wadowity)
Z uczniami przyjechali: Tomasz Cupak i Paweł Potoczny.

 

Co zapamiętam z wizyty w Auschwitz? 


Patrycja (18 lat): Myślę, że na zawsze pozostanie ze mną widok „torów donikąd” oraz ściany śmierci, pod która zginęło wiele osób. Zderzenie suchych faktów przekazywanych podczas lekcji historii z miejscem, w którym działy się te wydarzenia, było niemałym szokiem.

Gabriel (18 lat): Zapamiętam zdjęcia wychudzonych ludzi i salę z włosami, puszkami po cyklonie oraz najgorsze - ogrom Birkenau. Zostanie smutek, żal i bolesne cierpienie. Zaduma

Natalia (18 lat): Zapamiętam blok nr 11, ruiny krematoriów i opowieści o ludziach, którym udało się uciec z obozu oraz historię miłości Jerzego i Celiny. Na pewno nie zapomnę wizyty w synagodze, bowiem pierwszy raz miałam okazję być w takim miejscu. W moim sercu pozostanie również wykład o Rwandzie, ponieważ był przedstawiony w dogłębny i przepiękny sposób. Ponadto nie znałam wcześniej pojęcia deepfake’a.

Piotr (18 lat): Będąc na ternie obozu, na własne oczy mogliśmy zobaczyć czego doświadczyli więźniowie i w jak okrutny sposób zostali potraktowani. Miejsce to uświadamia człowiekowi, że istnieje zło, które w każdej chwili może nas spotkać.

Emilia (18 lat): Udział w projekcie był dla mnie lekcją, która zostanie w mojej pamięci. Sam pobyt w Auschwitz-Birkenau był niezwykłym doświadczeniem, ponieważ wszystko, o czym opowiadała pani przewodnik było tak nieludzkie i przerażające, że ciężko mi było w to uwierzyć. Nie miałam pojęcia, że w Oświęcimiu znajduje się synagoga i połączone z nią ciekawe muzeum. Warsztaty pozwoliły mi usystematyzować wiedzę i zachęciły do jej pogłębienia.

Asia (18 lat). Cieszę się, że ponownie miałam okazję odwiedzić Auschwitz. Pierwszym razem byłam tu w gimnazjum i niewiele pamiętałam z tego pobytu. Jestem zachwycona projektem. Pomimo całodziennych wykładów wcale nie czułam się zmęczona, wiele informacji zapamiętam i wiem, ze projekt ten wiele wniósł do mojej wiedzy oraz zmienił moje zdanie ma pewne tematy. Całym sercem będę polecać go, ponieważ pozwala on uświadomić nam sobie wiele spraw na temat których na co dzień w ogóle nie myśli.

Izabela (18 lat): Zapamiętam historie opowiadane przez przewodnika i te podczas warsztatów. Ogromne wrażenie zrobiło muzeum Auschwitz, każde pomieszczenie, zdjęcie i pamiątka. Ważne było to, że historie były bardzo dobrze opowiedziane, a warsztaty przeprowadzone w zrozumiały sposób.

Anita (18 lat): Najbardziej utkwił mi w głowie obraz KL Birkenau widziany z nasypu kolejowego. Ogrom tego okropnego miejsca, liczby ukazujące niewyobrażalną skalę Zagłady. To okropne, co człowiek może zrobić człowiekowi. Warto tutaj przyjechać, (…), aby lepiej zrozumieć…

Dominik (18 lat): Najbardziej zapamiętam wizytę w bloku 4 i 11, gdzie dowiedziałem się najwięcej o samym obozie i o cierpieniu tych wszystkich ludzi w Auschwitz. Zapamiętam, że faszyści zrobili z więźniów podludzi i traktowali ich jak zwierzęta.

Łukasz (18 lat): Możliwość poznania po raz kolejny historii KL Auschwitz i tragedii ludzi była dla mnie szansą na głębsze zrozumienie ludobójstwa, które się tu dokonało. Warsztaty uświadomiły mi rolę propagandy w całym procesie mordowania ludzi i pomogły mi zrozumieć, jak to się stało, że człowiek zabijał człowieka. Jednocześnie zauważyłem, że wciąż musimy o Auschwitz pamiętać, by nie zapomnieć ile zła możemy sobie nawzajem wyrządzić.

Przemek (18 lat): Podczas mojego drugiego pobytu w Auschwitz, dowiedziałem się nowych faktów. Nie mogę pojąć, jak ludzie mogli tego dokonać. Zdjęcia przedstawione na ścianach w muzeum Auschwitz, przyprawiają o ciarki.

Michał (18 lat): Pobyt w miejscu tak strasznej tragedii zawsze skłania do refleksji. W dniu, gdy zwiedzaliśmy Muzeum, pogoda nie była najładniejsza. Byliśmy ubrani w grube kurtki, szaliki. Więźniowie musieli przetrwać w dużo cięższych warunkach pogodowych, a mieli na sobie tylko cienkie drelichy. Porusza mnie także historia małych dzieci więzionych w obozie, wygląd baraków i warunki, w jakich żyć musieli więźniowie.

Paulina (18 lat): Zapamiętam rzeczy, które pozostały po ofiarach obozu. Przetrwały m.in. buty, naczynia, walizki, włosy (…). WAuschwitz nic nie mogło się zmarnować, wszystko miało zostać wykorzystane (…).

Michał (18 lat): Wizyta w Auschwitz zawsze budzi we mnie niesamowitą złość i frustrację. Ważnym elementem dla mnie było podkreślenie roli mniejszości narodowych i etnicznych w budowie Polski.

Julia (18 lat): Jedna z rzeczy, jaka zapadła mi w pamięć była historia o ucieczce więźniów, którzy przebrali się w mundury i wyjechali samochodem za bramę obozu. Podobały mi się też wykłady na różne tematy, które były przedstawione w ciekawy sposób.

Natalia (18 lat): Zapamiętam rzeczy, które były odbierane ludziom: walizki, szczotki, grzebienie, naczynia, buty itd. Ogromne wrażenie robią cele więzienne w bloku nr 11. Małe cele, gdzie ludzie byli zamykani na noc po 4 osoby. Tak samo ciemnica lub sale głodowe. Bardzo ciekawe były historie pojedynczych ludzi, bo każdy z nich był osobną jednostką, która sama musiała radzić sobie z cierpieniem.

Aleksandra (18 lat): Pobyt tutaj to przede wszystkim szansa na uświadomienie sobie, jak okrutna była II wojna światowa. Warto pamiętać o tym, co spotkało Żydów, a także osoby z wielu innych krajów. Należy się im szacunek. Myśl o tym, co wydarzyło się w Auschwitz jest przytłaczająca, ale nie wolno jej wypierać.

Anna (18 lat): Najbardziej uderzył mnie widok ogromu ludzkiej tragedii. Zarówno w obozach koncentracyjnych, gdzie eksterminowano Żydów i przedstawicieli innych narodowości, ale również fakty dotyczące Rwandy. Ciężko było mi uwierzyć, że ludzie zdolni są do takich czynów wobec swojego bliźniego. Uważam, że należy pamiętać o tych wydarzeniach i przekazywać tę wiedzę następnym pokoleniom, ponieważ jak pisała Zofia Nałkowska: „Ludzie ludziom zgotowali ten los” (…).

Gabriela (18 lat): najbardziej zapamiętam wystawę, która przedstawiała rzeczy codziennego użytku ofiar obozu, ich zdjęcia oraz pomieszczenia kremacyjne. Bardzo ciekawy był dla mnie pobyt w synagodze, ponieważ wcześniej nie wiedziałam za wiele o religii judaistycznej. Ciekawie było dowiedzieć się o losach polskich uchodźców z czasów II wojny światowej.

Martyna (18 lat): Najbardziej zapadły mi w pamięć ogromne liczby, które pokazują ile osób zginęło tutaj i jaki ogrom tragedii się tu dokonał. Wcześniej nie wiedziałam, że konie były w obozie lepiej traktowane niż ludzie, którzy byli głodni oraz zapadali na wiele chorób. Wstrząsnęły mną informacje na temat eksperymentów przeprowadzanych na więźniach. W moim sercu pozostanie postać Witolda Pileckiego, który dobrowolnie dał się złapać i trafił do obozu, a potem stworzył tam siatkę konspiracyjną.

Maria (18 lat): Projekt ten uważam za bardzo udany. Wzbudził we mnie ciekawość dotyczącą wielu kwestii, m.in. propagandy i tego, w jaki sposób na nas oddziałuje.

Andżelika (18 lat): najbardziej zapamiętam twarze ludzi, którzy chcieli żyć tak samo jak my. Twarze ludzi, którzy nie zrobili nic złego. Bardzo ważne dla mnie było to, że mogłam poznać ich indywidualne historie. W moim sercu zostanie żal i smutek. Nie wiedziałam o tym, jak bardzo nieludzko byli traktowani więźniowie.

Malwina (18 lat): Pobyt w Auschwitz przybliżył mi historię tego miejsca. Warsztaty otworzymy mi oczy na sytuacje w świcie. Wszystko to uświadomiło mi jak ważna jest pamięć o historii i to, abyśmy my, młodzi ludzie, w przyszłości robili wszystko, żeby nie dopuścić do tego, by cokolwiek z tych tragicznych wydarzeń się powtórzyło.

Marta (18 lat): Najważniejszą rzeczą, która zapamiętam będzie świadomość do jakich okropnych rzeczy dochodziło w przeszłości. Myślę, ze mamy obowiązek do zapobiegania powtórzeniu się takich rzeczy. Wizyta w Auschwitz pokazuje, co może się wydarzyć, jeśli prym będą wiodły: nienawiść i rasizm. Sama świadomość tych zdarzeń jest przestroga.

Monika (18 lat): Zapamiętam historie ofiar z KL Auschwitz, którzy byli pełni bohaterstwa oraz poświęcenia. Ludzie, którzy decydowali się na ucieczkę z Auschwitz, moim zdaniem, byli ogromnymi bohaterami. To dzięki nim wiedzieliśmy, co tam się działo (…). Zapamiętam też wykłady ponieważ dowiedziałem się z nich rzeczy, na które w szkole nie zwraca się uwagi, albo tez czasu nie ma na takie informacje.

Marlena (18 lat): Rzeczą, którą najbardziej zapamiętam są opowieści przewodnika i „materiały dowodowe” jakie można było zobaczyć w Auschwitz. Przed przyjazdem do tego miejsca nie zdawałam sobie sprawy z tak nieludzkiego traktowania ludzi i niszczącej uczucia ludzi propagandy. Myślę, że ten wyjazd przybliżył mi wiele wydarzeń wojennych, poszerzył wiedzę, i sprawił, że będę pamiętać o ofiarach wojny.

Najnowsze w galerii...
Partnerzy OIPC...