Polscy Żydzi w KL Gross-Rosen

Mało znane losy polskich Żydów w obozie Gross Rosen, przybliżyła podczas webinarium, dr hab. Dorota Sula. Jest to też temat jej ostatniej książki, w recenzji której prof. Andrzej Żbikowski napisał m.in., że obfituje ona „w mnóstwo indywidualnych, dramatycznych historii, przykładów zarówno heroizmu, jak i apatii, a nawet bezwzględności wymuszonej przez skrajnie trudne warunki pracy w obozach kompleksu KL Gross-Rosen”.

Obóz koncentracyjny Gross-Rosen powstał w sierpniu 1940 r. Pierwsze większe grupy więźniów pochodzenia żydowskiego trafiły tam z Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego w 1943 r. Zdecydowana większość z nich w obozie głównym Gross-Rosen była najwyżej kilka tygodni, sporadycznie kilka miesięcy. Żydzi polscy przebywali w co najmniej 44 podobozach, m.in. w Fünfteichen (Miłoszyce) i Brünnlitz.  

Jak ustaliła Dorota Sula, między 1 października 1943 r. a 8/9 maja 1945 r. przez system obozu koncentracyjnego Gross-Rosen przeszło co najmniej 22 359 osób narodowości żydowskiej, którzy byli polskimi obywatelami.

Od kwietnia 1944 r. do Gross-Rosen zaczęły docierać tam również transporty z węgierskimi, potem holenderskimi, belgijskimi, włoskimi, greckimi i czeskimi Żydami.